ေမေမဆရာမ(1)
ေမေမဆရာမ
(ေရး - လမင္းႀကီး)
အပိုင္း (၁)
Spoiler
ေဘာ္ဒါအေပါင္းတို. ...မဂၤလာပါဗ်ာ…
ေျပာပါရေစ..က်ေနာ့္မ်က္ျမင္ဇာတ္လမ္းေလး။
က်ေနာ့္အေမကေက်ာင္းဆရာမပါ။ အသက္က၄၀၊
အေမအလုပ္လုပ္ရာ၊ စာသင္ရာေက်ာင္းကေတာ့၊ ေျမလတ္ပိုင္းက ဖြံ႕ၿဖိဳးၿပီးၿမိဳ႕ႀကီးတစ္ၿမိ့ဳ့ကေပါ့။
အေမ့နာမည္ကဆရာမေဒၚသက္ထား၊ တစ္ေက်ာင္းလံုးတစ္ၿမိဳ႕လံုးသိတယ္။
အေမကမုဆိုးမပါ၊ အေဖကလြန္ခဲ့တဲ့၆ႏွစ္ေလာက္ကထဲကဆံုးပါးသြားလို႔အေမကငယ္ငယ္႐ြယ္႐ြယ္နဲ႔မုဆိုးမျဖစ္ခဲ့ရတယ္။
အဲ့ဒီေတာ့အိမ္မွာကက်ေနာ္နဲ႔အေမ၂ေယာက္ထဲေပါ့။
တျခားအမ်ိဳးေတြကလား၊ ရိွပါ့..၊ ဒါေပမယ့္..ေမ့သေလာက္ရိွမွတစ္ခါ တစ္ခါေပၚေပၚလာတတ္တယ္။
အေမကအသက္အတန္ရၿပီဆိုေပမယ့္ ၾကည့္ရတာ အပ်ိဳရံႈးတုန္း၊ ေတာ္ေတာ္ႀကီးကိုလွတုန္းလို႔ဆိုရမယ္။
ဒါ့အျပင္ေကာင္းလိုက္လွလိုက္တဲ့ကိုယ္လံုးကိုယ္ေပါက္ကရိွေသး။
အသားျဖဴတာကလဲေျပာမေနနဲ႔ ေဖြးဥေနတာပဲခင္ဗ်။
အဲ...တစ္ခု၀န္ခံရမယ္ဆိုရင္ေတာ့၊ က်ေနာ္အိမ္မွာရိွေနရင္အေမေရခ်ိဳးတာကိုခဏခဏ ေခ်ာင္းၾကည့္ျဖစ္တာကိုပါပဲ။
နယ္ၿမိဳ႕ကေတာ္ရံုတန္ရံုအိမ္ဆိုေတာ့လဲ ၿမိဳ႕ႀကီးကပတ္ကားအိမ္ႀကီးေတြလိုလံုလံုၿခံဳၿခံဳဘယ္ရိွပါ့မလဲ။
ဒီေတာ့က်ေနာ္တို႔အိမ္ကေရခ်ိဳးခန္းက ေခ်ာင္းၾကည့္ရင္ရႏိုင္တဲ့ေနရာေလးေတြေတာ့ရိွေနတာေပါ့။
ေရကျပင္ထြက္မခ်ိဳးပဲေရခ်ိဳးခန္းေလးသတ္သတ္မွတ္မွတ္နဲ႔ဆိုေတာ့လဲအဟုတ္ႀကီးေပါ့။
အဲ့ေတာ့အေမက သူ႔ေရခ်ိဳးခန္းလံုလွၿပီဆိုၿပီးေရလဲထမီနဲ႔ေတာင္မခ်ိဳးပဲခြၽတ္ခ်ိဳးတာကိုဗ်၊
ခြၽတ္ခ်ိဳးမွလဲတစ္ကိုယ္လံုးစိတ္ရိွလက္ရိွသန္႔ရွင္းေရးလုပ္ႏိုင္မွာေလ။
သူကေတာ့ တစ္အိမ္ထဲမွာသားအမိ၂ေယာက္ထဲ၊ အျပင္လူမွမရိွတာ။ စိတ္ခ်လက္ခ်ေပါ့။
သားကေတာ့သူ႔ကိုျပန္ေခ်ာင္းမယ္လို႔ဘယ္ထင္ပါ့မလဲ။
ဒါေပမယ့္ သူမထင္တဲ့က်ေနာ္ဆိုတဲ့သေကာင့္သားကေခ်ာင္းတာၾကာလွၿပီ။
သိခ်င္ျမင္ခ်င္ ေသြးသားႂကြတုန္းလူပ်ိေပါက္ကိုးခင္ဗ်။ ၾကည့္လ္ို႔လြယ္တာဒါပဲရိွတာပဲေလ။
က်ေနာ္ အေမအေပါင္းကိုအႀကံေပးခ်င္တာကေတာ့ ဘယ္အေမမွ ကိုယ့္သားဆိုၿပီးစိတ္ခ်မထားၾကနဲ႔ေနာ္။
ေသြးသားေျပာင္းလာရင္ဒီလိုပဲ။ အနည္းဆံုးအေခ်ာင္းေတာ့ခံရမယ္။
အဲ့ဒါနဲ႔အေမေရခ်ိဳးတိုင္းေခ်ာင္းေခ်ာင္းၾကည့္လို႔ အေမႏို႔ႀကီးေတြ အဖုတ္အံုႀကီးေတြကိုမ်က္စိထဲစြဲေနၿပီး၊
စိတ္ကူးထဲသယ္လာၿပီးေတာ့ ခ်ဳပ္တည္းလို႔မရႏိုင္ပဲဂြင္းထုထုပစ္ရတာကလဲ အၿမဲတမ္းလိုလ္ို။
စိတ္ထဲမွာအေမ့ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကိုကိုယ့္လီးႀကီးနဲ႔ေကာင္းေကာင္ျဗင္းေနရတယ္လို႔ေပါ့။
ခႏၶာကိုယ္တြင္းကေရဓာတ္ေတြဆံုးရႈံးရတာလဲေန႔တိုင္းပါပဲ။
အိမ္မွာေနတဲ့အခ်ိန္ေတြမွာလည္း မနက္ေက်ာင္းမသြားခင္နဲ႔ညေနေက်ာင္းကျပန္လာစအခ်ိန္ေတြမွာ
ေက်ာင္း၀တ္စံုနဲ႔အေမ့ကိုတေစ့တေစာင္းခိုးၾကည့္ရတာအလုပ္တစ္ခု။
ဆရာမ၀တ္စံုက ရင္ဖုံးအကၤ်ီနဲ႔လံုလံုၿခံဳၿခံဳဆိုေပမယ့္၊ တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ ဆန္႔ဆန္႔ရန္႔ရန္႔၀တ္ထားခ်ိန္မွာ
အေမ့ေဘာ္ဒီရိွတ္နဲ႔ဆို ႏို႔ေနရာကႏို႔၊ ဖင္ေနရာကဖင္၊ ကြက္ကြက္ကြင္းကြင္းႀကီးျပဴးကားေနတာေလ။
ၿပီးေတာ့ဆြဲေဆာင္မႈအရိွဆံုးက အျဖဴအစိမ္းကာလာစပ္အေရာင္ေပါ့။
အခုမွတျဖည္းျဖည္းသေဘာေပါက္လာတယ္။
ဘာျဖစ္လို႔တခ်ိဳ႕လူေတြကေက်ာင္း၀တ္စံုက္ိုဖီးလ္ၾကတယ္ဆုိတာကိုေလ။
အဲ့လိုနဲ႔အေမလစ္တိုင္းခိုးရိႈးေနတာ။
အေမ့ဖင္ကားကားႀကီးျမင္တုိင္းက်ေနာ့္မွာတြယ္ခ်င္လိုက္တာေစာက္က်ိဳးနဲ။
အေမက်ေနာ့္ကိုစကားစပ္မိရင္းနဲ႔တစ္ခါတစ္ေလ
ေက်ာင္းကဆယ္ေက်ာ္သက္ေက်ာင္းသားခပ္ကဲကဲေတြအေၾကာင္း ေျပာေျပာျပဘူးတယ္။
သူသင္ရတဲ့အတန္းေတြကေက်ာင္းသားေတြပါပဲ။
သူေျပာတဲ့ေက်ာင္းသားေတြကေက်ာင္းကျပႆနာေကာင္ေလးေတြေပါ့။
လစ္ရင္လစ္သလို အေမ့ဖင္ႀကီးေတြ၊ ႏို႔ႀကီးေတြခိုးၾကည့္တယ္တဲ့။
အကၤ်ီနဲ႔ထမီၾကားက ခါးသားဗိုက္သားေဖြးေဖြးေပၚေနတာကိုခိုးၾကည့္တယ္။
ၿပီးေတာ့မ်က္လံုးေတြကမသိမ္းတတ္ၾကဘူး။
တစ္ခါတေလေပၚတင္ႀကီးသူခိုးဖမ္းမိေတာ့၊ အေမနဲ႔ေတြ႕ေတာ့တာေပါ့။
မိရင္ေတာ့အေမကမညွာဘူး၊ မွတ္ေလာက္သားေလာက္ဒဏ္ေပးတာပဲတဲ့။
က်ေနာ္အဲ့ဒီေကာင္ေလးေတြကိုအျပစ္မဆိုခ်င္ပါဘူး။
အေမကလဲအေမပဲ၊ ၾကည့္ခ်င္စရာ၊ ျပစ္မွားခ်င္စရာႀကီး။
သူတို႔မေျပာနဲ႔ သားအရင္းျဖစ္တဲ့က်ေနာ္ေတာင္လစ္ရင္လစ္သလိုခိုးရိႈးေနတာပါဆို။
အရည္ထုတ္ရတာခဏခဏ၊ လူေတာင္ေပ်ာ့ဖတ္ဖတ္ျဖစ္ခ်င္ေနၿပီ….။
အဲ့ဒီတစ္ညေနကေပါ့….၊
က်ေနာ္လည္းအေမစာသင္တဲ့ေက်ာင္းဘက္ရိွရာကို ေျခေညာင္းလက္ဆန္႔အပ်င္းေျပေလွ်ာက္ခဲ့မိတယ္။
ၿမိဳ႕တစ္ဖက္ထိပ္မွာဆိုေတာ့ မိနစ္ ၂၀ေလာက္ေလွ်ာက္ရတာေပါ့။
လမ္းမွာေက်ာင္းသားေတြေတြ႕ရေတာ့ နာရီၾကည့္မိတယ္။ ခုေလးတင္ေက်ာင္းလႊတ္လိုက္ၿပီပဲ။
အေမကျပန္လာတာမေတြ႕ေသးဘူး၊ ၾကည့္ရတာေက်ာင္းထဲမွာပဲအလုပ္လက္က်န္ေတြျဖတ္ေနပံုရတယ္။ အမွတ္ျခစ္တာတို႔ဘာတို႔ေပါ့။
ဒီေတာ့က်ေနာ္လဲအေမ့ကိုခဏေလာက္၀င္ေတြ႕မယ္လို႔၊ အတူအ္ိမ္ျပန္လို႔ရရင္လဲျပန္မယ္ဆိုတဲ့စိတ္ကူးနဲ႔ေက်ာင္းထဲ၀င္သြားတယ္။
က်ေနာ္ေရာက္ဖူးတဲ့အေမ့အလုပ္ခန္းထဲသြားၾကည့္ေတာ့အေမ့ကိုမေတြ.ရဘူး။
အခန္းကေသာ့ပိတ္မထားေသးေတာ့အေမမျပန္ေသးတာေသခ်ာတယ္။
ဒါနဲ႔က်ေနာ္လဲအေမဘယ္ေနရာမွာရိွမလဲလို႔ုေလွ်ာက္ၿပီးရွာၾကည့္မိတယ္။
ေက်ာင္းေနာက္ဘက္ေထာင့္ခ်ိဳးတစ္ေကြ႕က်ေတာ့လူစကားေျပာသံေတြၾကားလိုက္ရတယ္။
ေတြ႕ပါၿပီ အေမကေက်ာင္းေနာက္ဘက္ေက်ာင္းသားအိမ္သာတစ္ခုေရွ႕မွာ ေက်ာင္းသားတစ္စုကိုရပ္ၿပီးဆူေနတာကိုေတြ႕ရတယ္။
ေက်ာင္းေနာက္ဘက္ကဒီအိမ္သာေနရာက ေတာ္ေတာ္ႀကီးကိုတိတ္ဆိတ္ေျခာက္ကပ္တဲ့ေနရာပါ။
ေက်ာင္းသားအေပအေတေတြကေနရာမ်ိဳးလာလာၿပီး ေဆးလိပ္ေသာက္လိုက္၊
ေဆးရွဴလိုက္၊ Wေဆးျပားေတြခ်လိုက္နဲ႔၊ စတဲခ်ၾကေလ့ရိွတယ္ေလ။
အခုေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္ေတာင္မျပန္ႏိုင္ၾကေသးဘူး၊ အေမကေက်ာင္းေနာက္ဘက္ပတ္အၾကည့္၊ ေတြ႕ၾကၿပီေပါ့။
က်ေနာ္ေျဖးေျဖးခ်င္းအသာပုန္းၿပီးအနားေရာက္ႏိုင္သမွ်ေရာက္ေအာင္ကပ္သြားတယ္။
ဒါမွအသံေတြပီပီသသၾကားရမွာ။ ဘာေတြမ်ားျဖစ္ေနၾကသလဲစပ္စုခ်င္တယ္ေလ။
"ဟင္..အသံုးမက်တဲ့အေလနေတာေတြ..၊ နင္တို႔လူျဖစ္လာတာဆန္ကုန္ေျမေလးေတြပဲ၊
အိမ္ရိွအသိုက္ရိွတာမျပန္ၾကဘူး၊ ဘာေက်ာင္း၀င္းထဲလာၿပီးေဆးရွဴေနၾကတာလဲ။
ဒါစာသင္ေက်ာင္း၊ နင္တို႔အေလလိုက္ဖို႔ေနရာမဟုတ္ဘူး"
အေမက အထက္တန္းေက်ာင္းသား (၉-၁၀တန္းထင္တယ္) ၃ေယာက္ေလာက္ကိုရပ္ၿပီးဆူဆဲေနတာကိုေတြ႕ရတယ္။
"ဆရာမ..က်ေနာ္တို႔ဘာမွမလုပ္ဘူးေနာ္...အိမ္သာလာတက္ၾကတာ။
ဆရာမမွာဘာအေထာက္အထားရိွလို႔က်ေနာ္တို႔ကိုလာဆဲေနရတာလဲ"
အသားမဲမဲနဲ႔ေကာင္ေလးက အေမ့ကိုျပန္ေျပာေနတာကိုေတြ.ရတယ္။
ၾကည့္ရတာဒီေကာင္က သူတို႔ဂရု(ပ္)ရဲ႕ ဂိုဏ္းေခါင္းေဆာင္ထင္တယ္။
"ဘာ..အေထာက္အထားမရိွရမွာလဲ၊ ဒီမွာ ဒီေဆးလိပ္တိုအစီခံအသစ္ေတြကဘာလဲ...? အခုတင္ေသာက္ထားတာ၊
ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာကိုေဖြးလို႔၊ မင္းတို႔ငါ့ကိုဘာမွလာျငင္းမေနနဲ႔၊ ငါဆရာမလုပ္လာတာအံတိုေနၿပီ၊ ျမင္တာနဲ႔သိတယ္.."
အေမက အဲ့ဒီအဖြဲ႕ကိုခဏၾကာေအာင္ဆက္ဆူေနတယ္။
"ေတာ္ၿပီ…ေတာ္ၿပီ..မင္းတ္ို႔ကိုဒီအတိုင္းထားလို႔မျဖစ္ေတာ့ဘူး..၊ တျခားေက်ာင္းသားေတြပါပ်က္စီးကုန္မယ္။
မင္းတို႔လိုလူဆိုးအေပအေတေတြကေတာ့ေက်ာင္းကအကုန္ေမာင္းထုတ္မွရေတာ့မယ္။
ငါမင္းတို႔မိဘေတြေခၚေတြ႕ၿပီးဒီအေၾကာင္းေျပာမွျဖစ္ေတာ့မယ္.."
ေျပာၿပီးတာနဲ႔အေမလဲအိမ္သာေရွ႕ကျပန္လွည့္ထြက္လာတာေတြ႕တယ္။
အဲ့ဒီအခိုက္အတန္႔မွာပဲ ေက်ာင္းသားဆိုး၃ေယာက္အဖြဲ႕က ရုတ္ခ်ည္းေျပးထြက္လာၿပီး၊
အေမ့ကို၀ိုင္းခ်ဳပ္လိုက္ၿပီးေတာ့ အိမ္သာခန္းထဲျပန္ဆြဲေခၚသြားတယ္။
အဲ့ဒီ၃ေယာက္က ၉-၁၀တန္းေက်ာင္းသားေတြဆိုေပမယ့္ ငယ္ငယ္ေလးေတြမဟုတ္ၾကဘူး။
အနဲဆံုးအသက္၁၈ႏွစ္ေလာက္စီရိွေနၾကၿပီ။ ၾကည့္ရတာေက်ာင္းမွာ ခုနစ္ေဆြးရွစ္ေဆြးေတြ၊
တစ္တန္းကို၂ခါေလာက္ထိုင္ခဲ့သလားမသ္ိဘူး။ အေကာင္ႀကီးႀကီးေတြ။
၃ေယာက္အားနဲ႔ဆိုေတာ့ အေမအိမ္သာထဲကိုကန္႔လန္႔ကန္႔လန္႔နဲ႔ပါသြားတယ္။
ေက်ာင္းအိမ္သာခန္းကလံုးခ်င္းေလးေတြမဟုတ္ဘူး။ အေဆာက္အဦတစ္ခု၊ အမိုးတစ္ခုထဲမွာ ၄-၅ ခန္းတြဲအိမ္သာေတြ၊
တြဲရက္အိမ္သာခန္းေတြရဲ႕ေရွ႕ကေဟာထဲမွာ ေယာက္်ားေလးေတြမတ္တပ္ေသးေပါက္တဲ့ေနရာ။
၃ေယာက္ထဲက အရပ္ျမင့္ျမင့္ ပိန္ပိန္တစ္ေယာက္က ပံုစံကေဆးဘဲရုပ္မွန္းသိသာတယ္။
သူကအေမ့ပါးစပ္ကိုလက္ဖဝါးတစ္ဘက္နဲ႔အတင္းအုပ္ပီးပိတ္ထားတယ္။
"ခင္ဗ်ားႀကီးကသိပ္ေတာ္တယ္ေနာ္..၊ အကဲခတ္တဲ့ေနရာမွာေရာ၊ က်ဳပ္တို႔ကိုဆဲတဲ့ေနရာမွာေရာ...၊
ဟုတ္တယ္..ငါတို႔ကလူဆိုးအေပအေတေတြ၊ အခုခင္ဗ်ားႀကီး အဲ့ဒီလူဆိုးအေပအေတေတြကဘာေကာင္းလဲဆိုတာသိရေတာ့မယ္"
ငမဲကပါးစပ္ကလဲေျပာရင္းလက္ကလဲအေမ့ဗိုက္ကိုအားပါပါခပ္ျပင္းျပင္းလက္သီးနဲ႔တစ္ခ်က္ထိုးလိုက္တယ္။
ၿပီးေတာ့ အေမ့ကိုပြင့္ေနတဲ့အိမ္သာခန္းတစ္ခန္းထဲဆြဲသြင္းသြားၿပီးအာလံုး၀င္လိုက္သြားၾကတယ္။
သူတို႔ေတြတံခါးပိတ္လိုက္သံၾကားမွက်ေနာ္လဲသတိ၀င္လာေတာ့တာ။
က်ေနာ္လဲေတာ္ေတာ္ႀကီးထိတ္လန္႔သြားၿပီးေျခမကိုင္မိလက္မကိုင္မိျဖစ္ေနတာဘာလုပ္ရေကာင္းမလဲခ်က္ခ်င္းမဆံုးျဖတ္ႏိုင္ဘူး။
သူမ်ားေတြေအာ္ဟစ္ၿပီးအကူအညီေတာင္းရေအာင္ကလဲညေနသိပ္ေစာင္းၿပီးလူေျခေတာင္အေတာ္တိတ္ေနၿပီ။
ေနာက္ၿပီးအိမ္သာကလဲေက်ာင္းေနာက္ဘက္အစြန္ဆံုးၿခံစည္းရိုးေတာစပ္နားမွာ၊ ေက်ာင္းကလဲလူေနအိမ္ေျခမနီး၊ ၿမိဳ႕စြန္မွာ။
က်ေနာ္လဲအိမ္သာအေဆာက္အဦထဲ၀င္လိုက္သြားတယ္။ ဘယ္သူမွမေတြ႕ေတာ့ဘူး။
အိမ္သာတစ္ခန္းထဲ၀င္ၿပီးတံခါးပိတ္လိုက္ၿပီေလ။
ဒါနဲ႔က်ေနာ္လဲအဲဒီအခန္းနဲ႔ကပ္ရက္အိမ္သာခန္းထဲဲကိုက်ေနာ္အျမန္ရိႈ၀င္လိုက္ၿပီး ဟိုဘက္ခန္းကအေျခအေနကိုေခ်ာင္းၾကည့္လုိက္တယ္။
အိမ္သာခန္း၂ခန္းၾကားကနံရံကဘိလပ္ေျမနဲ႔လုပ္ထားတဲ့ဘေလာက္တံုးေတြနဲ႔ကာထားတာေလ။
အေပၚဆံုးအတံုးကေလ၀င္ေအာင္ ေ
အခုအေမကေက်ာင္းစိမ္းထမီကြၽတ္သြားေတာ့အေပၚပိုင္းမွာခပ္ၾကပ္ၾကပ္ အျဖဴေရာင္အကၤ်ီရင္ဖံုးတစ္ထည္နဲ
႔ေအာက္ပိုင္းမွာေပါင္ေဖြးေဖြးႀကီးေတြၾကားမွာညပ္ေနတဲ့ပင္တီပါးေလးပဲက်န္ေတာ့တယ္။
အေပၚျဖဴေအာက္ေဖြး အျဖဴေရာင္မင္းသမီးႀကီးေပါ့။
အခုဟိုငတိ၃ေကာင္ မ်က္လံုးေတြကြၽတ္ထြက္က်ေတာ့မတတ္ အေမ့ကိုၾကည့္ေနၾကတာမ်ားသြားရည္တျမားျမားနဲ႔။
"ဟားးး ေရေဆးငါးႀကီးပါလားကြ၊ ေဟ့...ဒီဟာမႀကီး အကၤ်ီပါဆြဲခြၽတ္ပစ္ကြာ"
ငမဲကေျပာတယ္။
"ဟဲ့..ဟဲ့..မလုပ္နဲ႔..နင္..နင္တို႔ ငါ့ကိုဘာလုပ္ၾကမလို႔လဲ..ဖယ္ၾက..ဖယ္ၾက..ငါ့ကိုလႊတ္စမ္း.."
အေမကႀကိဳးစားအားတင္းၿပီးသူတို႔ကိုေဟာက္တယ္။ ဒါေပမယ့္အသံကအားမရိွဘူး။
ဟိုက္..ေသေတာ့မွာပဲ၊ က်ေနာ့္အေမ မဒိန္းအက်င့္ခံရေတာ့မွာလား..။
ဒါေပမယ့္ထူးဆန္းေနတာက အဲ့ဒီအခ်ိန္တုန္းက၊ က်ေနာ့္မွာကိုယ္တိုင္၀င္ကယ္ဖို႔၊
ဒါမွမဟုတ္ အျပင္ထြက္၊ လူသူတစ္ေယာက္ေယာက္ကိုရွာၿပီးလာကယ္ဖို႔၊
ေအာ္ဟစ္အကူအညီေတာင္းဖို႔ အေတြးတစ္စံုတစ္ရာမွေခါင္းထဲမွာေပၚမလာတာပဲ၊
ျဖစ္ေနျမင္ေနရတာကိုပဲေၾကာင္ၾကည့္ေနမိတယ္။ တစ္ခုခုကက်ေနာ့္ကိုဘာမွမလုပ္ႏိုင္ေအာင္ထိမ္းခ်ဳပ္ထားသလိုပဲ။
စိတ္ထဲမွာျဖစ္ေနတာက ဒီေကာင္ေတြအဖြဲ႕ငါ့အေမကိုဘာမ်ားဆက္လုပ္ၾကမလဲ သိခ်င္၊ၾကည့္ခ်င္စိတ္ပဲရိွတယ္။
ဒါနဲ႔ပဲက်ေနာ္အသံမထြက္ပဲဆက္ေခ်ာင္းၾကည့္ေနမိတယ္။
အဲ့ဒီေကာင္ေတြက်ေနာ့္အေမေဒၚသက္ထားကို အ၀တ္အစားေတြကုန္ေအာင္ဆြဲခြၽတ္ပစ္လိုက္ၾကၿပီ။
အေမ့အကၤ်ီလက္စတစ္ဘက္ေတာင္ၿပဲသြားေသးတယ္။ ေအာက္ကပင္တီအျဖဴေလးလဲဆြဲခြၽတ္ခ်တာခံလိုက္ရၿပီ။
အခုအေမက မိေမြးတိုင္းဘေမြးတိုင္းနဲ႔ေပါ့။ အေမ့လက္ေတြကခ်ဳပ္ထားခံရေတာ့ ဘာမွမတတ္ႏိုင္ဘူး၊
ကိုယ္လံုးတီးႀကီးနဲ႔ဟိုေကာင္ေတြမ်က္စိအရသာခံေနတာကို မခ်ိတင္ကဲခံေနရရွာတယ္..။
အေမ့မ်က္ႏွာကထိတ္လန္႔ေၾကာက္႐ြ႕ံမႈနဲ႔ညိဳေနတာေကာ၊ ရွက္လြန္းလို႔နီေနတာေကာ၊ ေဒြးေရာယွက္တင္ျဖစ္ေနတယ္ေလ။
"အိုးးး ဟိုးး ဟိုးး ေဖြးဥေနတာပဲ၊ တကယ္၊ ေစာက္ရမ္းမိုက္တယ္ကြာ..၊ ခင္ဗ်ားႀကီးအသက္၄၀ေက်ာ္ဆိုတာေရာဟုတ္ရဲ႕လား၊
ႏို႔ႀကီးကတင္းအိေနတာပဲ၊ ႀကီးလိုက္ပံုကလဲလက္နဲ႔တစ္ျပည့္ပဲ...ဟား ဟား ဟား..."
ငမဲက အားရပါးရႀကီးေျပာလိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ဆက္ၿပီး..
"ေဟ့ေကာင္ေတြ ဒီဟာမႀကီး.. ငါအရင္လုပ္မယ္ကြာ။ မင္တို႔ေတြကတန္းစီ.."
ငမဲကေျပာရင္းနဲ႔တၿပိဳင္ထဲလိုလိုပဲအိမ္သာအိုးထိုင္ထားတဲ့အတြင္းဘက္နံရံနားေရာက္ေအာင္၀င္သြားၿပီး အေမ့ဘက္မ်က္ႏွာျပန္လွည့္လိုက္တယ္။
အေမ့မွာေတာ့ငပိန္ကအေမ့ဘယ္လက္ေမာင္းကိုခ်ဳပ္ထားတဲ့အေနအထားမွာကုန္းကုန္းကြကြနဲ႔ရပ္ေနရတယ္။
အဲ့ေကာင္လက္ကလဲအေမ့ႏို႔ျဖဴျဖဴတင္းတင္းႀကီးေတြကိုအားပါးတရနယ္ေနၿပီးႏို႔သီးေခါင္းေလးေတြကိုညႇစ္ေပးေနတယ္။
ေနာက္တစ္ဘက္မွာလည္းငပြားကအေမ့ညာလက္ေမာင္းကိုခ်ဳပ္ထားၿပီးအေမ့ေစာက္ဖုတ္ႀကီးထဲလက္ႏိႈက္ေနတယ္။
ငမဲကသူ႔ေက်ာင္းစိမ္းပုဆိုးကိုခြၽတ္ခ်လိုက္တယ္ဆိုရင္ပဲလီးႀကီးကေငါက္ေတာက္ႀကီးေပၚလာတယ္။
ဒီေကာင္ေအာက္ခံေဘာင္းဘီလဲ၀တ္မထားဘူး။ လီးကလဲသူအသားေရာင္နဲ႔တူတူပဲ၊ မဲမဲႀကီး။ ဒစ္ကလဲေကာ့ေကာ့ႀကီး၊
လီးဆိုဒ္ကလဲသူ႔အသက္နဲ႔စာရင္ထြားတယ္ေခၚရမယ္၊ ၆"x၆" (အရွည္၆"၊ လံုးပတ္၆") ေလာက္ရိွမယ္။
"လႊတ္ၾကစမ္း၊ ေခြးတိရစၦာန္ေကာင္ေတြ..နင္တို႔ငါ့ကိုဘာလုပ္မလို႔လဲ..လႊတ္...ေခြးေကာင္ေတြ..လႊတ္.."
က်ေနာ့္အေမကအသဲအသန္အားထုတ္ၿပီးရုန္းကန္ေနလိုက္တာသူတို႔ေတြခ်ဳပ္ထားတာေတာင္မႏိုင္ေတာ့ပဲလြတ္ထြက္သြားေတာ့မတတ္ပဲ။
အဲ့ဒီလိုရုန္းရင္းဆန္ခတ္ျဖစ္ေနတုန္း ငပိန္႔လက္ထဲမွာေမာင္းခ်ဓားတစ္ေခ်ာင္း၊ ဘယ္ကေနဘယ္လိုဆြဲထုတ္လာတယ္ေတာ့မသိဘူး၊
အေမ့လည္ပင္းကိုသူ႔လက္ေမာင္းနဲ႔သိုင္းဆြဲၿပီးဓားနဲ႔ေတ့ေထာက္ထားတယ္။
"မလႈပ္နဲ႔ေနာ္... ေကာင္မႀကီး၊ နင္ရုန္းရင္ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ယီးတီးယားတားလုပ္ရင္ပဲျဖစ္ျဖစ္၊
လည္ပင္းျပတ္သြားမယ္သိလား ေစာက္ဆရာမရဲ႕၊ တကယ္မလုပ္ဘူးေအာင္းေမ့လို႔လား"
က်ေနာ့္အေမ မ်က္လံုးျပဴးသြားၿပီးေခြၽးစီးေတြျပန္လာတယ္။ ဓားဦးခြၽန္ခြန္ကသူ႔လည္ပင္းေထာက္ေနတာေလ။
"မင္းတို႔တစ္ေတြဘာလိုခ်င္လို႔လဲ၊ ငါ့ကိုလႊတ္ေပးပါ၊ မင္းတို႔မိဘေတြကိုမတိုင္နဲ႔ဆိုမတိုင္ေတာ့ဘူး၊ ဘယ္သူ႔မွလဲမေျပာပါဘူး၊ လႊတ္ေပးပါ…"
အေမကေတာင္းပန္ေနတယ္။
"ေဟးးး ဒါဆိုဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ၊ အင္းး..ရတယ္ေလ၊ လႊတ္ေပးရမွာေပါ့။
ဒါေပမယ့္ခင္ဗ်ားႀကီးက်ဳပ္တို႔၃ေယာက္နဲ႔အရင္နတ္ျပည္တက္ေပ်ာ္ၿပီးမွေပါ့၊ ဒီအေျခအေနေရာက္မွဖရီးလႊတ္ေပးလို႔ဘယ္ရမလဲ ဟား ဟားဟား"
"ဟား..ဟား..ဟား.."
ငပြားေျပာလ္ို႔ၿပီးတာနဲ႔သံုးေယာက္သား၀ိုင္းရီၾကတယ္။
"ေကာင္မႀကီး..အခုကစၿပီး..နင္..ငါတို႔ခိုင္းတဲ့အတိုင္းအကုန္လိုက္နာရမယ္၊ မဟုတ္ရင္ေတာ့ ေသဖို႔သာျပင္ထားေပေတာ့"
ငပိန္ကေျပာရင္း ဓားကိုလည္ပင္းမွာပိုဖိလိုက္ၿပီး..
.
"ေျပာထားတာမွတ္မိတယ္ေနာ္..လံုး၀ဂဂ်ီဂေဂ်ာင္လုပ္ဖို႔မႀကိဳးစားနဲ႔"
ထပ္ၿပီးဖိေဟာက္လိုက္တယ္။ ေျပာၿပီးတာနဲ႔သူ႔ဓားကိုျပန္ခြာေပးလိုက္တယ္။
က်ေနာ့္အေမကေတာ့ေရွာ႔ရၿပီးမလႈပ္ရဲေတာ့ပဲေတာင့္ေတာင့္ႀကီးၿငိမ္လို႔၊
ဟိုေကာင္ေတြအဖြဲ႕တစ္ကိုယ္လံုးစိတ္ႀကိဳက္ညႇစ္လိုက္၊ နယ္လိုက္၊ ၀ိုင္းႏိႈက္ေနၾကတာကိုခံေပးေနရရွာတယ္။
ငမဲကအေမ့ဆံပင္ေတြကိုဆြဲစုကိုင္လို႔ေခါင္းကိုႏွိမ္ၿပီးသူ႔လီးမဲမဲႀကီးနဲ႔အေမ့မ်က္ႏွာတျပင္လံုး
